Κλάδος Βουραίων Αιγιαλείας, Μαρμαριάς – Μαινάλου, Πελοποννήσου

Η Οικογένεια των Βουραίων προέρχεται από την ομώνυμη αρχαία πόλη Βούρα της Αιγιαλείας.
Ευθύς μετά τον ερχομό των Οθωμανών στον Μοριά και την κατάληψη από αυτούς των ισχυρών φρουρίων Μεθώνης, Κορώνης, Ναυπλίου και Μονεμβασιάς (1500-1540), πολλές οικογένειες Βουραίων αφήνουν τα πεδινά της Βορειοανατολικής Πελοποννήσου και εγκαθίσταται μόνιμα πλέον με τα κοπάδια τους στο οροπέδιο της Μαρμαριάς, εκεί ψηλά στο όρος Μαίναλο της Αρκαδίας.
Στην περιοχή αυτή δεν ήλθαν τυχαία.
Ήδη από αρχαιοτάτων χρόνων, σε περιοχή κοντά στο σημερινό Λιοντάρι της Μεγαλούπολης, υπήρχε ιερός τόπος λατρείας αφιερωμένος στον Ηρακλή , όπου πρόγονοί τους Βουραίοι, επί σειρά αιώνων, υπηρέτησαν .
Στα ερείπια του ιερού αυτού τόπου, γύρω στον δέκατο αιώνα, κτίστηκε μέγα μοναστήρι φέρον την ονομασία των παλαιών οικιστών Βουραίων.
Ένα δεύτερο στοιχείο που προσέλκυσε τους Βουραίους στην περιοχή ήταν το ότι το συγκεκριμένο οροπέδιο της Μαρμαριάς αποτελούσε τον μόνιμο τόπο βοσκής των κοπαδιών τους, κατά τους θερινούς μήνες, από εκατοντάδες χρόνια πριν.Σε αυτές τις περιοχές έζησε και αναπτύχθηκε έκτοτε ένας μεγάλος αριθμός κατοίκων που προήρχοντο από την περιοχή της αρχαίας πόλης Βούρα της Αιγιάλειας.

Το έτος 1500, χρονιά που οι Τούρκοι καταλαμβάνουν την Μεθώνη και την Κορώνη, ηγούμενος της ιεράς Μονής Βούρα είναι ο Βουραίος Λεόντιος που μαθήτευσε κοντά στον Κρητικό Μάρκο Μουσούρο(1470-1517) καθηγητή στην Πάντοβα της Ιταλίας.

Στα 1540, χρονιά που καταλαμβάνονται από τους Οθωμανούς το Ναύπλιο και η Μονεμβασιά γεννιέται στο Μαίναλο ο Πάνος Βούρας.
Στα 1566 γεννιέται στους βοσκότοπους της Μαρμαριάς –Μαινάλου ο πρωτότοκος υιός του Πάνου Αχιλλέας. Είναι η χρονιά που οι Τούρκοι καταλαμβάνουν την Χίο και ελέγχουν
πλέον όλο το Αιγαίο.
Στα 1594, χρονιά που ο Σαίξπηρ έγραφε τον ΄΄Ριχάρδο τον Β΄΄, γεννήθηκε ο υιός του Αχιλλέα Βούρα, Κωνσταντίνος. Ο Κωνσταντίνος Βούρας έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τα γράμματα και σε ηλικία 12 ετών εστάλη από τους γονείς του στην Βενετία , κοντά στον θείο του Βησσαρίωνα , όπου μαθήτευσε στο Σχολείο της Ελληνικής Κοινότητας Βενετίας. Επιστρέφοντας στην Πελοπόννησο ο Κωνσταντίνος γίνεται δάσκαλος και παπάς αναλαμβάνοντας παράλληλα και το έργο του οικονόμου της ομώνυμης Μονής.
Στα 1624 που ο Ρισελιέ γίνεται πρωθυπουργός της Γαλλίας. γεννιέται ο πρωτότοκος υιός του Κωνσταντίνου, Ίων Βούρας. Από πολύ νωρίς ο νεαρός Ίων έδειξε ενδιαφέρον για τα στρατιωτικά. Στα 1645 βρίσκεται στο Ρέθυμνο της Κρήτης , όπου συμπαρατάσσεται με τους άλλους έλληνες στην μάχη ενάντια των Τούρκων πολιορκητών. Μετά την κατάληψη της πόλης από τους Οθωμανούς , μέσω Κυθήρων, ο Ίων επιστρέφει στην Πελοπόννησο και εγκαθίσταται πλέον μόνιμα στις πλαγιές του Μαινάλου.

Παιδιά του Ίωνα ήσαν ο Πάνος, η Δήμητρα, η Αλκμήνη, ο Αλέξανδρος και ο Ηρακλής (ιερέας της Μονής μετά το θάνατο του παππού του Κωνσταντίνου Βούρα) .

Ο Αλέξανδρος Βούρας γεννήθηκε στα 1664, χρονιά που ο Μολιέρος γράφει τον ΄΄Ταρτούφο΄΄ και οι Τούρκοι ηττώνται από τους Αυστριακούς .
Διαμένει και αυτός στον οικισμό πλησίον της μονής Βούρα και ασχολείται με το εμπόριο.
Είναι γύρω στα 1686 , όταν ένας Τούρκος αγάς της περιοχής άρχισε να επισκέπτεται τον οικισμό πολύ συχνά, λόγω σφοδρού έρωτος που έτρεφε προς ελληνίδα νεάνιδα.
Οι Έλληνες δεν έβλεπαν με καλό μάτι αυτές τις επισκέψεις, μα κανείς δεν τολμούσε να εναντιωθεί.
Ο Αλέξανδρος πήρε την υπόθεση στα χέρια του. Αφού μίλησε στον αγά , για να σταματήσει να ενοχλεί την ανήλικη κόρη , εκείνος του απηύθυνε προσβλητικές εκφράσεις και μάλιστα τράβηξε το μαχαίρι του, τραυματίζοντας πισώπλατα τον Έλληνα. Ο Αλέξανδρος, αν και πληγωμένος, κατάφερε ένα καίριο κτύπημα στον αγά, που τον άφησε άπνου.
Μετά το γεγονός αυτό και φοβούμενοι μαζικές σφαγές, πολλοί Βουραίοι εγκαταλείπουν την περιοχή της Μονής και εγκαθίστανται σε άλλες περιοχές. Πολλοί κατέβηκαν στα χωριά Αρφαρά και Μίλα-Ραμοβούνι της Μεσσηνίας, άλλοι πήγαν στην Ηλεία, μερικοί στην Ευρυτανία και άλλοι πάλι στην Μακεδονία , Θράκη , Ήπειρο, αλλά και σε ξένες πόλεις , όπως η Βενετία, το Παρίσι φθάνοντας ακόμη και μέχρι την απόμακρη χώρα των Ουαλών στα Βρετανικά Νησιά, όπου αιώνες πριν άλλα στελέχη Βουραίων από την περιοχή Θουρίοι- Σύβαρις της Κάτω Ιταλίας είχαν εγκατασταθεί εκεί.

Ο Αλέξανδρος Βούρας δεν φεύγει μακριά. Εγκαθίσταται σε ένα οχυρό χωριό της Μεσσηνίας, πιο πάνω από το Καρνάσιο Άλσος της αρχαίας Ανδανείας . Εδώ διαμένει πλέον με το όνομα Ηρακλής Μπούρας.
Στη νέα του πατρίδα ο Ηρακλής δημιουργεί οικογένεια λαμβάνοντας ως σύζυγο την νέα και ωραία κόρη του εμπόρου από την Αρκαδιά Θεμιστοκλή Φλέσσα. Με την οξυδέρκεια που τον διέκρινε και την εμπιστοσύνη που έδειχναν στο πρόσωπό του οι κάτοικοι της περιοχής σύντομα αναδείχθηκε προεστός του οικισμού Κωνσταντίνοι.
Είναι η εποχή που ο Μοροζίνης έρχεται στην Πελοπόννησο για μια δεύτερη περίοδο Ενετοκρατίας.
Ο ερχομός των Ενετών, στην αρχή τουλάχιστον, φάνηκε σαν μια μικρή πνοή ελευθερίας στους ταλαιπωρημένους ραγιάδες.. Ο Ηρακλής γνωρίζοντας πως και αυτοί με τον καιρό θα εξελιχθούν σε σκληρούς κατακτητές, φρόντισε να κρατήσει κάτω από την δική του φρουρά την οχυρή θέση ΄΄ Μονή των Ταξιαρχών΄΄, υποσχόμενος στους Ενετούς υπακοή και συνεργασία ενάντια στους Τούρκους. Αυτό το γεγονός επέτρεψε στους χωρικούς να κινηθούν με περισσότερη ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή.

Στα 1689 γεννιέται η κόρη του Ηρακλή, Δήμητρα. Στη Ρωσία τσάρος είναι ο Μέγας Πέτρος και οι ραγιάδες ελπίζουν και πάλι σε κάποια βοήθεια. Στα 1691 γεννιέται η δεύτερη κόρη του η Ασπασία και ακολουθούν η Ηλέκτρα στα 1693, ο Σπύρος στα 1696 και ο Κωνσταντίνος στα 1699. Σε ηλικία μόλις 14 ετών ο Κωνσταντίνος πηγαίνει στην Βενετία για σπουδές από όπου επιστρέφει γιατρός στα 1731. Ένα χρόνο αργότερα σκοτώνεται από τους Τούρκους ο πατέρας του, Ηρακλής Μπούρας.

Στα 1745 ο Κωνσταντίνος παίρνει για γυναίκα του την κόρη του εμπόρου της Σμύρνης Κώστα Σαραφόπουλου, η οποία στα 1747 γεννά τον Γεώργιο (Μπακογιώργο) και πεθαίνει κατά τον τοκετό του τέκνου της.

Μερικούς μήνες αργότερα ο Κωσταντίνος ξαναπαντρεύεται και στα 1749 αποκτά τον Δημήτριο και ακολουθούν στα 1753 ο Πέτρος ( ο λεγόμενος Πετροφαρμάκης) και στα 1754 ο Ιωάννης (ο λεγόμενος Μετεβελής) και οι δύο αγωνιστές του 1821.
Ο Κωνσταντίνος λόγω επαγγέλματος γίνεται απαραίτητος σε φίλους και εχθρούς και έτσι η οικογένεια αναπτύσσει δεσμούς και συγγένειες σε ολόκληρο τον Μοριά.
Ο Γεώργιος σε μικρή ηλικία ξενιτεύεται στην γενέτειρα της μητρός του, την Σμύρνη. Εκεί αποκτά πλούτο και πολλές γνωριμίες ακόμη και ανάμεσα σε τούρκους αξιωματούχους. Ένας από αυτούς μερικά χρόνια αργότερα θα έρθει σαν Πασάς στην Τρίπολη και όταν επαναπατριστεί ο Γεώργιος θα εκμεταλλευτεί ποικιλοτρόπως αυτή του την γνωριμία.

Ο Δημήτριος Μπούρας ήταν άνθρωπος ζωηρός . Παντρεύτηκε σε ηλικία μόλις 18 ετών την πανέμορφη κόρη Αθηνά Πέτροβα και απέκτησε έξι τέκνα:
Τον Παναγιώταρο(1768), τον Αθανάσιο (τον λεγόμενο Κάππο, 1770), τον Χαράλαμπο (τον λεγόμενο Αναγνώστη, 1772), την Κωνσταντίνα(1773), τον Κώστα(1775) και τον Ζαφείρη(1778).
Και τα έξι παιδιά του ήσαν άτομα της δράσης και μετείχαν όλα τους ενεργά στον Ιερό Αγώνα του 1821.

Ο επαναπατρισμός του Γεωργίου Μπούρα στο χωριό θα βοηθήσει την οικογένεια και θα συγκαλύψει τις επαναστατικές ενέργειες ορισμένων από αυτούς έναντι της τουρκικής ηγεσίας.Ο Γεώργιος φρόντισε να παντρέψει τον σκληρό Παναγιώταρο σε νεαρή ηλικία , πιστεύοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα τιθασεύσει τον φοβερό Κλέφτη.

Στα 1788 , είναι η χρονιά που ο περιβόητος Αλής γίνεται Πασάς στα Γιάννενα και αρχίζει να δέχεται μαζικά κτυπήματα από τους ελεύθερους Σουλιώτες.
Ο Παναγιώταρος πήρε για γυναίκα του την πανέμορφη Βασιλική , κόρη του Κώστα Πιπιλή από το χωριό Κούβελα της Μεσσηνίας.
Ο Παναγιώταρος όχι μόνον δεν ΄΄νοικοκυρεύτηκε΄΄ μετά τον γάμο, αλλά απεναντίας έγινε ακόμη πιο σκληρός και έκανε αισθητή την παρουσία του σε όλο τον Μοριά. Πολύ ενωρίς γνωρίστηκε με τις άλλες Κλέφτικες ομάδες και κέρδισε την φιλία και την εμπιστοσύνη του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Τιμωρούσε τους τούρκους αλλά και τους έλληνες συνεργάτες τους και προστάτευε τα θύματά τους. Υπήρξε από τους πρώτους οπλαρχηγούς που μυήθηκε στα Μυστικά της Φιλικής Εταιρείας, από τον Επίσκοπο Ανδρούσης Ιωσήφ .
Άτομο υπεύθυνο έδωσε όλες του τις δυνάμεις στον προεπαναστατικό αγώνα, μη αφιερώνοντας παρά λίγες μόνο στιγμές στους οικείους του.
Στα 1789 , χρονιά που ξεσπά η Γαλλική επανάσταση, γεννιέται το πρώτο του παιδί ο Σπύρος.
Στα 1793, χρονιά που στην Γαλλία αποκεφαλίζεται ο Λουδοβίκος ο 16ος γεννιέται ο Σωτήρης. Ακολουθεί ο Φώτης στα 1797 , είναι η χρονιά που μερικά από τα Ιόνια Νησιά καταλαμβάνονται από τους Γάλλους.
Τέλος δυο χρόνια αργότερα στα 1799 , χρονιά που εκτελείται ο Ρήγας Φεραίος , γεννιέται η κόρη του Παναγιώταρου, Κωνσταντινιά.