Ο ηρωϊκός θάνατος του Παναγιώταρου Μπούρα (20.07.1821)

Μετά την αίσια έκβαση της Μάχης στο Βαλτέτσι, οι Έλληνες άρχισαν μια συστηματική πολιορκία της Τρίπολης . Οι οπλαρχηγοί εγκατέστησαν τα ταμπούρια τους σε στρατηγικά σημεία και έλεγχαν απόλυτα κάθε κίνηση των Τούρκων. Οι εβδομάδες περνούσαν και οι πολιορκημένοι, νηστικοί και διψασμένοι έκαναν απελπισμένες προσπάθειες εξόδου με σκοπό να βρουν τρόφιμα και νερό.
Σε μια από αυτές τις εξόδους, που έγινε στην περιοχή ΄΄Ψηλόν Ώμον τα Αγιάννη Θάνα΄΄, λίγο πιο μακρυά από τα ΄΄Μπουραίϊκα Ταμπούρια΄΄, μικρό απόσπασμα υπό τον οπλαρχηγό Παναγιώταρο βγήκε να εκδιώξει τους Τούρκους και να τους αναγκάσει να κλειστούν και πάλι μέσα στα τείχη της Τρίπολης.
Η επιχείρηση σε πρώτη φάση επέτυχε, όταν ξαφνικά φανερώθηκε μια ισχυρή ομάδα έφιππων Τούρκων, που έσπευσε να προστατέψει τους υποχωρούντες Οθωμανούς.
Πολλοί κάνουν λόγο για μια καλοστημένη ΄΄χωσιά΄΄ ενέδρα, ύστερα από τις αμέτρητες ήττες που είχαν υποστεί σε προγενέστερες εξόδους τους.
Όπως και να έχει όμως το ζήτημα οι Έλληνες αυτή την φορά ήλθαν αντιμέτωποι με άνισο αριθμό εχθρών, που είχε το στρατηγικό πλεονέκτημα να πολεμά σε κάμπο με έφιππους ενάντια σε πεζό απόσπασμα.

Η σύγκρουση που ακολούθησε υπήρξε τρομερή. Έπεσαν 18 Έλληνες πολεμιστές μεταξύ των οποίων και ο Παναγιώταρος Μπούρας.
Οι Τούρκοι άφησαν στον τόπο της συμπλοκής 43 δικούς τους νεκρούς. Πήραν όμως μαζί τους , για να παραδώσουν στον Πασά της Τρίπολης, το κεφάλι του γενναίου οπλαρχηγού και έσπευσαν να εξαφανιστούν φοβούμενοι τους υπόλοιπους Μπουραίους , που αφού είδαν από μακριά τα συμβάντα έτρεχαν ήδη να στηρίξουν το απόσπασμα του Καπετάνιου τους.

Τον ακέφαλο νεκρό και τα 18 παλικάρια του οι σύντροφοί τους έθαψαν την ίδια μέρα στην θέση ΄΄Άγιος Σώστης΄΄ έξω από την ομώνυμη εκκησιά του χωριού Άγιος Σώστης, μια ώρα δρόμο από την Τρίπολη, πηγαίνοντας προς την Τεγέα.
Η θέση είναι γνωστή σαν το μνήμα του Παναγιώταρου. Ήταν η 20η Ιουλίου του 1821.

Μετά τον θάνατο του Παναγιώταρου, τα αδέλφια του συνέχισαν με περισσότερο πείσμα την πολιορκία της Τρίπολης μέχρι την πτώση της.
Στη συνέχεια έλαβαν μέρος σε όλες σχεδόν τις μάχες ενάντια των Τούρκων. Έκαναν αισθητή την παρουσία τους στα Δερβενάκια, στο Αγιονώρι, τις Κλένιες, στην Περαχώρα στο Μανιάκι ως την μοιραία Μάχη στα Τρίκορφα, όπου μαζί με τους υπόλοιπους οπλαρχηγούς αντιμετώπισαν τον Ιμπραήμ Πασά της Αιγύπτου με τις 20.000 στρατιώτες του.
Εκεί σκοτώθηκαν τα δυο αδέλφια Κώστας και Αναγνώστης-Χαράλαμπος Μπούρας, που μέχρι εκείνη την στιγμή ηγούντο του πολυπληθούς σώματος των Μπουραίων επαναστατών .
Η Μάχη στα Τρίκορφα έγινε στις 22-23 Ιουνίου του έτους 1825.

Από του σημείου αυτού και μετέπειτα οι Μπουραίοι συνεχίζουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον Ιερό Αγώνα μέχρι το τέλος. Τα βασικά τους όμως στηρίγματα οι οπλαρχηγοί Παναγιώταρος, Κώστας και Αναγνώστης Μπούρας είχαν πέσει μαχόμενοι και με αυτόν τον τρόπο οι Μπουραίοι, βρέθηκαν χωρίς δυνατή εκπροσώπηση , όταν ήλθε η ώρα της ηθικής ικανοποίησης των Αγωνιστών από το νεοσύστατο τότε Ελληνικό Κράτος.
Η νέα Ελληνική Πολιτεία τίμησε τον αρχηγό των Μπουραίων Παναγιώταρο Μπούρα, στήνοντάς του ανδριάντα, στην πλατεία του Χωριού Πολίχνη-Κωνσταντίνων Ανδανείας, αναγνωρίζοντας στο πρόσωπό του την προσφορά των Βουραίων (Μπουραίων) απανταχού της Γης.

Panagiotaros Bouras